မာေခါင္းေဆာင္ေတြက ရခိုင္အမ်ဳးိသားမ်ားအားေပးခဲ့ေသာကတိႏွစ္ခု

ကၽြန္ေေတာ္ေရာက္သြားေသာ အခ်ိန္တြင္ စစ္ေတြၿမိဳ႕ႏိုင္ငံေရးအေၿခအေနမွာ အေတာ္လႈပ္႐ွားေနေပသည္။ၿမန္မာၿပည္ႏွင့္တို႔ဗမာအစည္းအ႐ံုးႏွင့္ အဆကအသြယ္ၿပဳ၍ ရခိုင္တိုင္းႏိုင္ငံေရးတြင္ေ႐ွ႕ေဆာင္ေနေသာ ရခိုင္တိုင္းလံုးဆိုင္အစည္းအ႐ံုးမွေခါင္းေဆာင္မ်ားမွာ အဖမ္းခံသူခံရ၊ ေ႐ွာင္တိမ္းေနသူ ေ႐ွာင္တိမ္းေနၾကရၿဖစ္ေပသည္။
အဖမ္းခံၾကရသူမ်ားမွာ ဦးစံထြန္းေအာင္၊မ်ဳိးခ်စ္ေက်ာ္ဦးႏွင့္ ၿမိဳ႕နယ္မ်ားမွ ၿမိဳ႕နယ္ေခါင္းေဆာင္ အေတာ္မ်ားမ်ား အဖမ္းခံေနရေပသည္။ ေ႐ွာင္တိမ္းေနၾကရေသာ ရခိုင္တိုင္းလံုးဆိုင္ရာအစည္းအ႐ံုးေခါင္းေဆာင္မ်ားမွာ ဦးသာဇံလွ၊ ဦးထြန္းဦး၊ ဦးေအာင္ဇံေဝ၊ ကိုညိဳထြန္း၊ ဦးဘဇံ၊ ဆရာေတာ္ဦးပညာသီဟႏွင့္ ဦးစိႏၱာတို႔ၿဖစ္ၾကသည္။ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္မ်ားမွာမူ အဖမ္းခံရၿခင္း႐ွိ။ ေၿဗာင္ေန၍ရေနေပေသးသည္။ ကိုၿမသည္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို ”ေ႐ွာင္တိမ္းေနေသာတိုင္းလံုးဆိုငး္ရာအစည္းအ႐ံုးေခါင္းေဆာင္မ်ားအတြင္းမွ ဆရာေတာ္ဦးပညာသီဟ၊ ဦးစိႏၱာ၊ ကိုဘစံတို႔ႏွင့္ ေတြ႔ႏိုင္ရန္စီစည္ေပးသည္” ဟု ေေၿပာေလသည္။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏွင့္ ပထမဦးစြာဆက္သြယ္ေပးသူမ်ားမွာ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္လူငယ္မ်ားၿဖစ္ေလသည္။ ဗံုေပါက္သာေက်ာ္၊ ကိုသာထြန္းေအာင္၊ ကိုလွေက်ာ္၊ ကိုသာထြန္းဦး၊ ကိုစံေ႐ႊ၊ ကိုေ႐ႊသာ စသူတို႔ၿဖစ္ၾကေလသည္။
အီ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္မ်ားစုေဝး၍ ကိုသိန္းေအာင္က ႏိုင္ငံေရးေဆြးေႏြးပြဲမ်ား ၿပဳလုပ္ေလသည္။ လက္႐ွိစစ္အေၿခအေန၊ ေၿမေအာက္ယူနစ္၏ ႏိုင္ငံေရးသေဘာထားႏွင့္ရည္႐ြယ္ခ်က္၊ ၿမန္မာ့လြတ္လပ္ေရးတိုက္ပြဲအစီစည္ စသည္တို႔ကို ေဆြးေႏြးေၿဖ႐ွင္းၿပသည္။ ႏိုင္ငံေရးေဆြးေႏြးပြဲကို သံုးရက္မွ်လုပ္ၿပီး၊ ကၽြန္ေတာ္က စစ္ပညာသင္တန္းကို သံုးရက္ဆက္ၿပီးသင္ၾကားေလ့က်င့္ေပးရေလသည္။ တေန႔လွ်င္သင္ၾကားရန္ ႏွစ္နာရီမွ်သာအခ်ိန္ရသည္။ သင္ၾကားရသည့္ေနရာကား အေစာင့္မ႐ွိလဲ တံတို္င္းမ်ားကာရံထားေသာ မူဆလင္သခ်ဳႌင္း တစ္ခုအတြင္းတြင္ၿဖစ္ေပသည္။ လူအလစ္တြင္ သခ်ဳႌင္းအတြင္းသို႔ တေယာက္ခ်င္းဝင္ၾကၿပီး ေဆြးေႏြးပြဲၿပဳလုပ္ေနစည္ႏွင့္ သင္တန္းဆင္းေနစည္ အေပါက္ဝတြင္ အေစာင့္ေွာက္မ်ားခ်ထားရသည္။ ကံအားေလွ်ာ္စြာပင္ သံုးရက္အတြင္း မည့္သည့္ အေႏ်ာင့္အယွက္မ်ားမေတြ႔ရဘဲ စစ္ပညာသင္တန္းလည္း ၿပီးေၿမာက္သြားသည္။ ညတညတြင္ ကိုၿမႏွင့္ ကိုသာေက်ာ္က ကၽြန္ေတာ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္အား ဘုန္းေတာ္ၾကီးေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းသို႔ ေခၚသြားသည္။ ဆရာေတာ္ဦးပညာသီဟႏွင့္ ေတြ႔ရန္ၿဖစ္သည္။ဆရာေတာ္သည္ ရခိုင္အမ်ဳိးသားစိတ္ၿဖင့္ ဗမာမ်ားအေပၚတြင္ ယံုၾကည္မႈမ႐ွိလွ ဟု ကိုၿမကေၿပာၿပ၍ ၾကိဳသိထားရသည္။ ယခုကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ေတြ႔ဖို႔ကိုပင္ ”မင္းတို႔ရဲ့ဗမာႏွစ္ေယာက္ကို ယံုရမလား” ဟုေမးေသာေၾကာင့္၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ႏွင့္ ေတြ႔ခ်င္ပံုမေပၚေၾကာင္း၊ ဆရာေတာ္သည္ အဖမ္းခံရမွာကိုစိုးသၿဖင့္ ၿမိဳ႕မွာပင္မေေန။ သူအေၿခစိုက္ရာၿမိဳ႕ေဟာင္းဘက္တြင္ေနေၾကာင္း၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏွင့္ေတြ႔ရန္ တကူးတက လာရၿခင္းၿဖစ္ေၾကာင္း ကိုၿမေၿပာ၍သိရသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ေက်ာင္သို႔ ေရာက္သြားေသာအခါ ည ၇-နာရီခန္႔ၿဖစ္သၿဖင့္ အတန္ေမွာင္ေနေပၿပီ။ ေက်ာငး္ေပၚတြင္မီးထြန္းထားၿခင္းမ႐ွိ။ ေမွာင္ႏွင့္မည္းမည္းတြင္ ေက်ာင္းေပးသို႔တက္သြားရသည္။ အေမွာင္ထဲမွာပင္ ဦးပညာသီဟကို ဝတ္ၿပဳၿပီး စကားေၿပာတင္ေလွ်ာက္ရသည္။ ေမွာင္ထဲတြင္ၿဖစ္၍ ဘုန္းၾကီး၏ ႐ုပ္လက္ခဏာကိုလည္းမၿမင္ရ။ ရခိုင္စကားသံၿဖင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔၏ႏိုင္ေရးသေဘာထားႏွင့္ ရည္႐ြယ္ခ်က္မ်ား၊ လုပ္ငန္းမ်ားကိုေမးသည္။ ဆရာေတာ္ေၿပာေသာရခိုင္စကားမ်ားကို နားလည္ေအာင္ မနည္း နာစိုက္ေထာင္ရသည္။ ကုိသိန္းေအာင္ကလည္း ေၿမေအာက္၏ ႏိုင္ငံေရးသေဘာထားမ်ားကို ဆရာေတာ္အား ႐ွင္းလင္းတင္ေလွ်ာက္ထားသည္။ ၿမန္မာ့လြတ္လပ္ေရးအတြက္ အဂၤလိပ္နယ္ခ်ဲ့ သမားကို ၿမန္မာၿပည္မွ ေမာင္းထုတ္ေရးအတြက္ ရခိုင္၊ ဗမာပူးတြဲၾကိဳးပမ္းဖို႔ လိုေၾကာင္းကို ကိုသိန္းေအာင္ကတင္ၿပသည္။
ဦးပညာသီးဟကလည္း လြပမလပ္ေရးအတြက္ ရခိုင္၊ ဗမာ ပူေပါင္းေဆာင္႐ြက္ရမည္ကို သေဘာတူေၾကာင္းေၿပာၿပီး၊ သူ႔အေနၿဖင့္ ဗမာေတြကို အယံုအၾကည္မ႐ွိလွေၾကာင့္ကို ပြင္ပြင့္လင္းလင္းေၿပာလိုေၾကာင္းကို၊ ဗမာေတြြအေနၿဖင့္ ဗမာေတြရဲ့လြတ္္လပ္ေရးကိုသာ ရေအာင္ၾကိဳးစားေနေၾကာင္း၊ ၿမန္မာၿပည္ လြတ္လပ္ရင္ ဗမာေတြက ရခိုင္ၿပည္ကိုလြတ္လပ္ေရးမေပးမွာ စိုးရေၾကာင္း၊ ရခိုင္ၿပည္ဟာ ဗမာဘုရင္လက္ေအာက္မွာ ဆံု႐ႈံးခဲ့ရတဲ့လြတ္လပ္ေရးကို ၿပန္ရလိုေၾကာင္း၊ ၿပန္ရေအာင္လည္းၾကိဳးစားရမည္ညဖစ္ေၾကာင္း စသည္တို႔ကိုေၿပာၿပီး၊ ဆက္၍---
”မင္းတို႔ ေၿမေအာက္ယူနစ္ ဗဟိုအာဏာပိုင္အဖြဲ႔အေနႏွင့္ ကတိေပးခဲ့ေစခ်င္တာကေတာ့ ၿမန္မာၿပည္လြတ္လပ္ေရးရရင္ ရခိုင္ကိုလည္း လြတ္လြပ္္ေရးေပးရမည္ဆိုတဲ့ကတိႏွင့္ လြတ္လပ္ေရးရရင္ ရခိုင္ၿပည္က ပင့္ေဆာင္သြားတဲ့ မႏၱေလးမဟာၿမတ္မုနိဘုရားကို ရခိုင္ကိုၿပန္ေပးရမည္ဆိုတဲ့ကတိ။ အဲဒီကတိႏွစ္ခုကို ေပးထားခဲ့ဖို႔လိုမယ္။ အဲဒီကတိႏွစ္ကိုေပးမည္ဆိုရင္ ငါလည္း ရခိုင္တိုင္းလံုးဆိုင္ရာ အစည္းအ႐ံုးႏွင့္္ ေခါင္းေဆာင္ဆရာေတာ္အေနၿဖင့္ မင္းတို႔ေၿမေအာက္ယူနစ္ ဗဟိုအဏာပိုင္အဖြဲ႔ႏွင့္အတူ ဗမာေတြႏွင့္ၿမန္မာလြတ္လပ္ေရးရေအာင္ ပူတြဲလုပ္ေဆာင္သြားမယ္လို႔ဆိုတာ ကတိေပးမယ္။”
ဆရာေတာ္ဦးအညာသိဟ ေတာင္းဆိုေသာ ကတိႏွစ္ခုကို ကိုသိန္းေအာင္သည္ ေၿမေအာက္ယူနစ္ ဗဟိုအာဏာပိုင္၏ ကိုယ္စားလွယ္အေနၿဖင့္ သေဘာတူပါေၾကာင္း ဆရာေတာ္ကိုအေၿဖေပးခဲ့သည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔သည္ ဆရာေတာ္ဥိးပညာသီဟႏွင့္ ည ၁၁-နာရီ ေလာက္အထိ အလင္းမ႐ွိေသာ ေမွာင္မည္းမည္းတြင္ ေဆြးေႏြးေၿပာခဲ့ၾကၿပီးမွ တည္းခိုအိမ္သို႔ၿပန္ခဲ့ၾကသည္။


(မွတ္ခ်က္-အထက္ပါစာပိုဒ္ကို ”သခင္တင္ၿမ” ေရးသားၿပီး သူကိုယ္တိုင္ စတုတၳအၾကိမ္ေၿမာက္ၿပင္ဆင္တည္းၿဖတ္ထုတ္ေဝေသာ ”ဘံုဘဝမွာၿဖင့္” စာအုပ္၏စာမ်က္ႏွာ ၂၄၄-၂၄၆ မွကူယူေဖာ္ၿပသည္။)